Grzybica skóry należy do grupy chorób zakaźnych; jest wywoływana przez chorobotwórcze grzyby. Do zakażenia może dojść w wyniku przeniesienia grzyba ze środowiska (np. poprzez używanie wspólnych przedmiotów z inną chorą osobą), lub bezpośrednio ze skóry innego człowieka lub zwierzęcia.
Do grupy szczególnie podatnej na rozwój grzybicy należą osoby z upośledzeniem aktywności układu immunologicznego w wyniku przewlekłych zakażeń (np. HIV), choroby nowotworowej, stosujące glikokortykoidy, leki immunosupresyjne, w trakcie antybiotykoterapii lub cierpiący na inne schorzenia upośledzające odporność, na przykład cukrzycę.
Podstawowa klasyfikacja chorobotwórczych grzybów obejmuje dermatofity, grzyby drożdżopodobne oraz pleśnie. Grzybice dermatofitowe dotyczą skóry gładkiej, włosów i paznokci, w przypadku grzybów drożdżopodobnych zakażenia najczęściej obserwuje się w rejonie błon śluzowych, fałdów skóry, kątów ust, wałów i płytek paznokci. Szczególnym rodzajem jest łupież pstry, wywoływany przez grzyby z rodzaju Malassezia furfur. W przypadku pleśni zakażenia obserwowane są rzadko i raczej dotyczą narządów wewnętrznych.
Typowym obrazem grzybicy skóry gładkiej są rumieniowe lub rumieniowo-złuszczające ogniska, czasem z centralnym przejaśnieniem, szerzące się obwodowo z powstawaniem grudek oraz krost. W przypadku skóry owłosionej głowy można zaobserwować jej złuszczanie; może wystąpić utrata włosów z charakterystycznym obrazem ich „przystrzyżenia” nad powierzchnią głowy. W wyjątkowych przypadkach powstaje głęboki naciek zapalny, z którego sączy się treść ropna. Należy pamiętać, że ten rodzaj grzybicy może także dotyczyć skóry brody. W przypadku grzybicy stóp możemy mieć do czynienia z odmianą międzypalcową (maceracja, rumień i złuszczanie, najczęściej w III i IV przestrzeni międzypalcowej), potnicową (pęcherzyki i zmiany rumieniowo-wysiękowe, zwykle w rejonie śródstopia) oraz złuszczającą (pogrubienie naskórka i zmiany rumieniowo-złuszczające na podeszwach i bocznych częściach stopy).
W przypadku drożdżycy błon śluzowych, wywoływanej grzybami z rodzaju Candida, zaobserwować można białe ogniska, pokryte mlecznym nalotem, przypominające afty. W przypadku infekcji intymnych pojawić mogą się białe, serowate upławy. Zmiany wynikające z zakażenia grzybem dotyczyć mogą także kącików ust, gdzie powstają bolesne pęknięcia, tzw. zajady. Jeśli zmiany lokalizują się w fałdach skóry, mówimy o wyprzeniach drożdżakowych – zwykle mają one charakter dobrze odgraniczonych, żywoczerwonych, sączących zmian, często towarzyszy im biały nalot. Najczęściej zaobserwować można je w rejonie pachwin, pach, fałdów brzucha lub okolicy podpiersiowej. Jeżeli drożdżaki zaatakują rejon paznokcia, zaobserwować można obrzęk i bolesność wałów paznokciowych z sączeniem ropnej treści; w przypadku, gdy zakażenie obejmie także płytkę, staje się ona krucha i matowa.
Szczególną odmianą grzybicy jest łupież pstry, wywoływany przez grzyby z rodzaju Malassezia furfur – powoduje on powstawanie brunatnych, zlewających się plam w rejonie karku, pleców i klatki piersiowej. Pod wpływem promieniowania słonecznego mają one tendencję do odbarwiania się.
Aby rozpoznać i właściwie leczyć grzybicę skóry, konieczna jest wizyta u dermatologa. Na podstawie wywiadu, obrazu klinicznego, badania pacjenta oraz ewentualnego badania mykologicznego postawi on właściwą diagnozę. Badanie mykologiczne polega na pobraniu materiału ze skóry zmienionej chorobowo (za pomocą wymazu, pobraniu zeskrobin naskórka lub paznokcia), a następnie zbadaniu go w sposób bezpośredni – pod mikroskopem, a także założeniu hodowli celem uzyskania wzrostu i zidentyfikowania grzyba.
W przypadku stwierdzenia zakażenia grzybiczego, lekarz zaleci właściwe leczenie miejscowe (w postaci kremów, maści, szamponów przeciwgrzybiczych itd.) lub ogólne. Ważne jest także omówienie z dermatologiem, jaki czynnik mógł wpłynąć na podatność na zakażenie, a także zasad pozwalających zmniejszyć jego ryzyko w przyszłości.
Wyślij e-mail lub zadzwoń
Skontaktuj się z nami
Masz pytania? Zadzwoń
+48 32 202 36 35
Napisz wiadomość
info@ziebaclinic.pl