Nadczynność kory nadnerczy – nadmierne wydzielanie glikokortykosteroidów – Zespół i choroba Cushinga

Zespół Cushinga to zespół różnorodnych objawów klinicznych związanych z nadczynnością kory nadnerczy prowadzącą do podwyższonego stężeniem glikokortykosteroidów (kortyzol) we krwi. Zespół Cushinga może być wynikiem długotrwałego podawania kortyzolu jako leku przeciwzapalnego. Pozostałe przypadki, wynikają z nadmiernej syntezy kortyzolu przez nadnercza, taka sytuacja może mieć miejsce przy guzie przysadki lub guzie ektopowym wydzielającym w nadmiarze ACTH. Jeżeli przyczyną choroby jest przysadka mózgowa, która steruje pracą nadnerczy mówimy o chorobie Cushinga. Zespołem Cushinga nazywane jest schorzenie polegające na nadmiernej produkcji kortykosteroidów wynikające z obecności gruczolaka nadnerczy.

Objawy:

• otyłość z gromadzeniem się tłuszczu na tułowiu i karku, opuchnięcie twarzy, nadmierne łaknienie,
• zmęczenie,
• zanik mięśni kończyn dolnych i górnych,
• pojawienie się rozstępów i zaczerwieniania skóry i tendencja do siniaków,
• bóle kości i stawów,
• częste infekcje,
• podwyższone ciśnienie krwi,
• zmiany nastroju,
• zaburzenia miesiączkowania u kobiet.

Leczenie

Nadmiar kortyzolu, niezależnie od przyczyny, jest niekorzystny dla organizmu i wymaga leczenia. W leczeniu Zespół Cushinga, gdzie przyczyną nadmiaru kortyzolu jest guz nadnercza konieczne jest operacyjnego usunięcia całego nadnercza. W chorobie Cushinga optymalną metodą leczenia jest operacyjne usunięcie guza przysadki. W terapii stosuje się również leki hamujące produkcję hormonów kory nadnerczy.