Zespół pustego pęcherzyka

Celem stymulacji hormonalnej, stosowanej u pacjentek podchodzących do procedury zapłodnienia in vitro, jest zwiększenie liczby komórek jajowych uzyskiwanych podczas punkcji jajników. Dzięki temu zostaje zwiększona szansa na uzyskanie ciąży. Niestety czasem zdarza się, że pomimo pozornie prawidłowego rozwoju pęcherzyków jajnikowych, w płynie pobranym podczas punkcji nie ma komórek jajowych. Taką sytuację określa się mianem zespołu pustego pęcherzyka. Występuje on rzadko, według różnych źródeł w 0,2 do 7% przypadków. Aby go stwierdzić, należy wykluczyć nieprawidłowy przebieg hormonalnej stymulacji jajeczkowania. Można to określić na podstawie wcześniejszych obserwacji wzrostu pęcherzyków w USG oraz pomiarach stężenia estradiolu we krwi.

Fałszywy zespół pustego pęcherzyka

Jest związany z nieprawidłowym poziomem gonadotropiny kosmówkowej, czyli hCG. Hormon ten jest podawany około półtora dnia przed zabiegiem punkcji jajników, co jest niezbędne dla ostatecznego dojrzewania pęcherzyków i znajdujących się w nich komórek jajowych. Jeżeli hCG zostanie podane w niewłaściwym czasie, po punkcji może okazać się, że w pobranym płynie nie ma oocytów. Dlatego bardzo ważne jest, aby dokładnie stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego stymulację. Zwłaszcza, że w zdecydowanej większości przypadków pacjentka podaje sobie lek sama, w postaci podskórnego zastrzyku.

Prawdziwy zespół pustego pęcherzyka

W tym przypadku brak komórek jajowych nie może być wytłumaczony nieprawidłowościami w dawkowaniu, czasie podania lub jakości leków stosowanych podczas stymulacji. Stwierdzenie przyczyny jest jednak zdecydowanie trudniejsze, ponieważ trzeba wziąć pod uwagę więcej czynników. Zaliczamy do nich:

• wiek pacjentki,
• zespół policystycznych jajników,
• czynniki genetyczne,
• nieprawidłowości w rozwoju pęcherzyków jajnikowych, prowadzące do atrezji (niszczenia) komórek jajowych, pomimo pozornie prawidłowego rozwoju pęcherzyków jajnikowych.