Nowa metoda w walce z męską niepłodnością

Metoda zapłodnienia pozaustrojowego, stosowana w medycynie rozrodu od drugiej połowy lat 70-tych XX wieku, dała szansę na rodzicielstwo wielu niepłodnym parom. Początkowo stosowano jedynie procedurę IVF, która polega na pobraniu komórek jajowych i dodaniu do nich zawiesiny plemników. Zapłodnienie następuje więc poza ciałem kobiety, ale plemniki muszą „radzić sobie same” i zapłodnić komórkę jajową tak, jak ma to miejsce w drogach rodnych kobiety. Tak więc warunkiem koniecznym dla powodzenia procedury jest ich wystarczająca ilość i ruchliwość. Jeżeli parametry nasienia są znacznie obniżone (w nasieniu znajdują się nieliczne i/lub nieruchliwe plemniki), metoda IVF nie jest skuteczna.

Jaki to przełom?

Jeden z ważniejszych przełomów w tej dziedzinie nastąpił na początku lat 90-tych ubiegłego wieku, kiedy z powodzeniem udało się wprowadzić metodę docytoplazamtycznej iniekcji plemnika do komórki jajowej (ICSI), co pozwoliło na ojcostwo pacjentom z bardzo obniżonymi parametrami nasienia. Był to ważny krok w walce z niepłodnością męską, podobnie jak opracowanie metod pobierania plemników z jąder lub najądrzy mężczyzn cierpiących na azoospermię. Wciąż jednak pozostają przypadki pacjentów, u których plemniki nie są obecne ani w nasieniu, ani w materiale pobranym z jąder lub najądrzy. Dzięki francuskiej firmie biotechnologicznej Kallistem, walka z męską niepłodnością znowu poszła o krok dalej.

Czym jest Spermatogeneza?

Spermatogeneza, czyli proces powstawania plemników w jądrach trwa około 72 dni i obejmuje kolejne podziały oraz dojrzewanie płciowych komórek macierzystych, czyli spermatogoniów. Osiągnięcie tego procesu poza organizmem mężczyzny było do niedawna niemożliwe. Pod koniec zeszłego roku naukowcom z Kallistem udało się jednak otrzymać dojrzałe gamety męskie w warunkach laboratoryjnych z bioptatów pobranych od niepłodnych pacjentów, zawierających jedynie spermatogonia lub niedojrzałe gamety. Jest to bardzo duże osiągnięcie, do którego dążyło wiele zespołów naukowców od ponad 15 lat. W ciągu kolejnych dwóch lat będą prowadzone badania kliniczne dotyczące nowej metody. Naukowcy mają nadzieję, że zostanie ona w pełni wprowadzona do klinik zajmujących się leczeniem niepłodności w ciągu najbliższych 5 lat. Będzie to przełom w przypadku wielu pacjentów, którzy do tej pory nie mieli szans na to, aby być tatą